Interview with Tal from Israel about visiting Auschwitz memorial site

On January 27, 2011, just before the beginning of the commemorative ceremony in Auschwitz-Birkenau, Sebastian conducted an interview with Tal (28), an Israeli participant in the International Meeting 2011. The interview is in English.

Tal works in the Ghetto Fighters' House Museum in the Kibbutz Lohamei Haghetaot. She has visited the State Museum Auschwitz three times, each time in a different setting. In the interview, Tal speaks about the implications of these differences for the way how she, as an individual, is dealing with memory and commemoration. She points out how the multi-national character of the International Meeting 2011, and the diverse composition of the group, are opening up new perspectives. Other issues which are raised in the interview are the importance of authentic places for remembering and commemorating and the (limited) possibilities which web 2.0 is offering for educational work.

2011-01-27 Interview Tal by mkwprojekt2011_1


The direct link to the MP3 file of the interview is to be found at: http://soundcloud.com/mkwprojekt2011_1/interview-tal. It can be directly accessed and downloaded from there.

„Лишь бы боль и голод ушли, горя“ // “If only the pain and hunger disappeared in flames”

The visit to the Auschwitz-Birkenau Memorial site and the experience gained from the conversations with the witnesses of the past inspired Yuliana Ryazantseva from Russia to write a poem which she would like to share with us.
The poem is narrated on behalf of a prisoner who is about to die. His image embodies the nameless suffering of millions of people who experienced the same fate.


Под впечатлениями от посещения Мемориального музея Аушвиц-Биркенау и бесед с очевидцами прошлого Юлиана Рязанцева из России написала стих, которым она хотела бы с нами поделиться. Поэтическое повествование ведется от лица узника, идущего на смерть. В его образе выражено безымянное страдание миллионов людей, познавших подобную судьбу.

Мои очи болят,
Они слишком сухи,
В моих веках давно не бывало слез.
Только мелкая дрожь с головы до пят,
Только слабый жест истощенной руки.

Силы выпиты камнем и злой зимой,
И давно невозможно идти вперед,
Но я все-таки делаю шаг ногой,
Потому что за мной кто-то тоже идет.

Впереди труба изрыгает дым,
И уже не важно, что скоро я
Поднимусь в холодное небо с ним...
Лишь бы боль и голод ушли, горя.

Notatki na marginesie spotkania z dyrektorem Państwowego Muzeum Auschwitz–Birkenau, panem dr. Piotrem M.A. Cywińskim.

Im bliżej było końca Międzynarodowego Spotkania, tym bardziej zastanawiałam się, ile we mnie z Niego zostanie. Radość z bycia pośród interesujących ludzi wielu krajów i języków może szybko ulotnić się w konfrontacji z moją szarą, warszawską rzeczywistością. Rytm zajęć warsztatowych, zwiedzania, rozmów, wkrótce miała zastąpić codzienna rutyna. Zajęta wypełnianiem obowiązków prawdopodobnie nie wrócę już do zdigitalizowanych wspomnień Świadków historii. Ważnej lekcji, co robić z doświadczeniem zwiedzania (pielgrzymowania?) Auschwitz udzielił mi jego dyrektor Piotr Cywiński podczas spotkania w przededniu obchodów 66 rocznicy wyzwolenia .

Auschwitz-Birkenau jest miejscem szczególnym, przekraczającym wyobraźnię. Miejscem kaźni Polaków, europejskich Żydów z Francji, Węgier, Grecji; Cyganów, radzieckich więźniów wojennych (w tym Rosjan, Gruzinów, Ukraińców...), Jugosłowian, Czechów, Austriaków, Niemców i ludzi innych nacji. Jego waga jest dopiero odkrywana i przeczuwana. Auschwitz jest soczewką skupiającą całą historię Szoah, II wojny światowej, piekła nazizmu i obozów. Nie sposób zrozumień współczesnego Świata, współczesnej Europy bez zrozumienia tragedii Auschwitz.
 

Praca edukacyjna Miejsca Pamięci takiego jak Auschwitz-Birkenau w przekonaniu p. Dyrektora odbywa się na trzech poziomach. Pierwszy to czyste fakty i historyczna wiedza, poziom pamięci. Drugi, wyrastający z pierwszego, to poziom świadomości. I z nim jest ponoć coraz lepiej, negacjonizm jest w odwrocie. Poziom trzeci i najważniejszy, a zarazem najtrudniejszy do osiągnięcia to poziom naszej dzisiejszej odpowiedzialności. Jakże łatwo rzucać oskarżenie cichego przyzwolenia na zbrodnie hitlerowskie w stronę społeczeństwa lat 40. XX wieku. Bardzo łatwo wpaść w pułapkę pochopnej oceny w kompletnym oderwaniu od siebie samego. Zapominamy jednak, że apokalipsa spełnia się współcześnie dla innych. Kto wie – może kolejne pokolenia odwiedzające muzea ludobójstwa w Darfurze czy Rwandzie będą krytykować za obojętność nas? Ocena może być tym bardziej bolesna, że po Auschwitz nie mamy już tej pierwotnej niewinności, nie możemy powiedzieć, że nie wiedzieliśmy, że nie zdawaliśmy sobie sprawy... Wizyta w Miejscu Pamięci powinna więc być pierwszym krokiem do zerwania z samoobroną, próbą przyznania przed samym sobą, że obozowa rzeczywistość nie wyłoniła się z niebytu ani w niebyt nie odeszła. Pewne wydarzenia, niestety, reaktualizują się czerpiąc soki z ludzkiej obojętności i zaślepienia. Najważniejsza lekcja wyniesiona z Auschwitz to ta, że odpowiedzialność nigdy się nie kończy. Tak wiele zależy od nas samych!

Artikel über Internationale Begegnung im Museumsmagazin Auschwitz

Heute ist die aktuelle Ausgabe des Magazins „Oś“ erschienen, das vom Staatlichen Museum Auschwitz-Birkenau in Oświęcim veröffentlicht wird. Auf den Seiten 12, 13 und 16 des Heftes finden sich Texte und Fotos, die im Rahmen des ersten Teils unserer Internationalen Begegnung im Januar 2011 entstanden sind. Vorläufig liegt nur die polnischsprachige Ausgabe vor, doch soll in Kürze auch eine englische Übersetzung erscheinen.

Die Texte entstanden im Rahmen des Text-Workshops unter der Leitung von Paweł Sawicki. Im Einzelnen sind dies ein Beitrag von Anat aus Israel und Katarzyna aus Polen sowie ein Interview, das Jakob aus Deutschland mit Mustafa aus Mazedonien durchgeführt hat. Die Texte werden in Kürze nochmals separat auf dieser Seite veröffentlicht werden.

Me ... a Human Being in Auschwitz? // Ich... ein Mensch in Auschwitz?

How do you start to answer something, if you don’t believe in your answers? How do you ask something, if you don’t know the questions? How do you write something, if your sentences are missing?

How do I feel, after my visit to Auschwitz? I was asked this question a couple of times, but how should I be able to answer, if I, Mustafa Jakupov, have so many doubts and questions in my head after my visit at this “tourist attraction”… Indeed I choose a word such as attraction, because many people treat it as such “After the terror, tourists came …” I saw so many people, young and old, running around with their cameras; so many pictures have been taken. But have the lessons been learned and also taken with our mental camera for storage and “flattering” in front of our friends? Yet I think it is wrong to generalize and judge people, since everyone has its own motives for visiting Auschwitz.

I was today at Auschwitz as a human being, not as a Macedonian or Roma. I went there to learn why one human was hurting another human being. I went to learn about WHY? Because, that is the only question and answer I got.

I have learned that 23,000 Roma were brought to Auschwitz and 21,000 of them perished. I still hear one sentence that will always remain in my mind:”…consciousness was invented by Jews …” A sentence read by our guide to our group, a sentence written by Adolf Hitler himself. With this sentence a man, a human being tried to justify the murders he ordered for all these helpless people, who were unfortunate to end up in this place. But he also tried to cheer up the humans who conducted this slaughter. Many people before me tried to analyze these words, but there still is not any justification for that what was done. And never will be!

My impression of this visit was that my Humanity has been challenged. Questions as what is a human and what makes us human appeared in my mind, but also questions such as: “do we deserve to call ourselves human, after the terror we cause to another”, “are we human, because we feel emotions, such as love, anger, envy, lust” or “do we become human, if we master our emotions and prevent them of doing harm to others?

I recommend a visit in this important historical place to everyone – to test their humanity by asking themselves these questions. Not only to treat this place as an attraction, but also to learn from it … And if you are able to help the people who work to preserve this important historical site, something that is valuable for our human history, do it!

Mustafa Jakupov

Interview with Dorota about the memory of Auschwitz in Poland

On January 27, 2011, just before the beginning of the commemorative ceremony in Auschwitz-Birkenau, Sebastian conducted an interview with Dorota (25), a Polish participant in the International Meeting 2011. The interview is in two languages: the questions were posed in English, and the answers given in Polish. It deals with the significance of Auschwitz-Birkenau for herself and in Polish culture and collective memory, as well as the differences in commemorative practices depending on the specific circumstances of a visit. The topic of web 2.0 and its potential for future practices of remembering and commemorating Nazi crimes in Europe is only touched briefly before the beginning of the ceremony.

2011-01-27 Interview-Dorota by mkwprojekt2011_1

The direct link to the MP3 file of the interview is to be found at: http://soundcloud.com/mkwprojekt2011_1/interview-dorota. It can be directly accessed and downloaded from there.